Trzy artykuły o niepłodności, które każdy powinien przeczytać

Żyjemy w czasach, kiedy priorytetem jest matura, studia, praca, kariera, a w między czasie ślub i zakup mieszkania. Jeśli ułożymy te priorytety w piramidę, to gdzieś na jej szczycie znajdzie się dziecko. Na początku nie jest zbyt ważne, ale kiedyś przychodzi moment i na nie.

W tym stwierdzeniu utwierdzają nas koncerny farmaceutyczne oferujące antykoncepcję. W końcu w nieplanowaną ciążę bardzo łatwo jest zajść…

To, jak bardzo “łatwo” jest zajść, okazuje się kiedy para zaczyna starać się o dziecko. Bywają tacy szczęśliwcy, którym udaje się to za pierwszym razem. Inni niestety czekają. Mija jeden miesiąc, drugi i trzeci. A tu nic… W sumie każdy negatywny test można sobie wytłumaczyć: “to jeszcze nie PORA”.

Jak życie młodych wydaje się już być stabilne (małżeństwo, praca, mieszkanie) to dla rodziców zaczyna się idealny moment do zadawania pytań: “kiedy będzie wnuk?”, “planujecie może powiększenie rodziny?” W sumie bowiem już czas. Z ekonomicznego punktu widzenia pewnie tak.

Natomiast patrząc z punktu biologi okazuje się, że dla naszego ciała niekoniecznie. Nim zbierzemy się w sobie i pójdziemy do lekarza. Stoczymy bitwę by przyznać przed samym sobą, że coś jest nie tak. Bo zawiodły wszelkiego typu opcje takie jak: “Może uda się na urlopie.” “Na urlopie się nie udało, a to może po…” “Ten kolejny urlop jest dłuższy, to na pewno wtedy” Gdy nie udaje się ani na urlopie, ani po, ani przy butelce wina, ani w czasie abstynencji i jak wyczerpiemy już wachlarz wszystkich możliwości Zapali się czerwona lampka a może jednak coś jest nie tak.

Wtedy warto wybrać się do dobrego lekarza, być może już rozważać wizytę u ginekologa zajmującego się niepłodnością, aby wykluczyć wszelkie nieprawidłowości (hormonalne, anatomiczne). Zaś partnera wysłać do androloga oraz badanie nasienia. O tym jakie to trudne przeczytacie na blogu nieplodni.blox.pl.

Podane aspekty są trudne zarówno dla panów jak i dla pań, ale niezwykle ważne.

Poniżej załączam linki do trzech wpisów, które myślę, że powinni wszyscy przeczytać. Bo statystycznie wśród nas będą osoby, których starania są dość długie, wyczerpujące i potrzebują wsparcia. Bywa, że zdeterminowani muszą skorzystać z pomocy najnowszych zdobyczy medycyny. Wachlarz opcji jest dość szeroki od naturalnego zapłodnienia (po wykonaniu np. niezbędnych zabiegów, leczenia hormonalnego itd) po in vitro. Nie raz miałam okazję spotkać się z kobietami (parami), które musiały skorzystać z metody in vitro (najczęściej nie mówią o tym od razu). Dlatego jeśli jesteś sceptyczny co do tej metody, zachęcam do przeczytania pierwszego artykułu:

• “Jest w ciąży z jakimś invitro”– Dość mocny tekst o In vitro znanej mi pary Natali i Łukasza…  Wpis idealny dla sceptyków.

• Niezwykle rzadko mężczyźni wypowiadają się na trudne tematy. Poniżej przedstawiam rozważania pana, który wraz z żoną przeszedł trudną drogę leczenia niepłodności.
  “Nie mam żalu do ludzi, że są tacy, jacy są. Po prostu empatia ma swoje granice. Każdy myśli, że jak ktoś informuje to potrzebuje pocieszenia albo dobrej rady. „Musisz wierzyć, nic straconego”. „Będzie dobrze”. O tradycyjnym już „kupcie butelkę wina i wyluzujcie” nawet nie wspominam. 😉
  Swego czasu ruszyła kampania społecznościowa dotycząca depresji. Że człowiek z depresją wymaga leczenia, bo to jest choroba. Że człowiek z depresją nie jest świrem. Że człowiek z depresją potrzebuje medycznego wsparcia a nie dobrej rady. Że depresja to nie chandra.
  Przydałaby się podobna kampania społeczna dotycząca niepłodności. Że jedna na cztery pary ma problem z zajściem w ciążę. Że trzeba się badać. Że to choroba społeczna, którą trzeba leczyć, zamiast pocieszać i dawać dobre rady. Że to iż ktoś cię informuje o swoim problemie jest przejawem wielkiego zaufania oraz tego, że się martwi o relacje z tobą (w końcu to rodzaj comming outu). Że niepłodna jest para i że to nie jest niczyja wina. “
  Więcej na nieplodni.blox.pl.Rozważanie na temat tego czy badać się czy nie badać.

• Kolejny artykuł pochodzi z Wysokich Obcasów i nosi tytuł „Niepłodność czy to wyrok?”
  “Jak leczenie niepłodności przeżywają kobiety, a jak mężczyźni?
  Wiele par przychodzi do mnie i używa słowa „wina”. Wtedy pytam: „Czy jak ktoś w pani rodzinie ma cukrzycę, to jest to jego wina?”. No nie jest. I wtedy pani zaczyna mówić dalej, na przykład: „Ja ostatnio na męża tak nawrzeszczałam, że nawet dziecka nie potrafi zrobić”. A mąż siedzi skulony, chciałby zareagować, ale nie może, bo ona jest przecież „biedna”. Wtedy musimy zacząć od początku: że niepłodność jest chorobą jak każda inna, że nie można czuć się winnym za to, że jest się chorym, skoro się do tego nie doprowadziło. „No bo gdybyśmy wiedzieli, tobyśmy nie zwlekali i poszli się leczyć wcześniej” – mówią mi pacjenci. Gdyby wiedzieli, toby to zrobili, ale nie wiedzieli i nie zrobili, koniec dyskusji. Muszą wziąć za to odpowiedzialność, a nie nawzajem się oskarżać, chociaż to kobieta częściej oskarża mężczyznę. Mężczyzna nie ma takiego parcia na dziecko.”
  Kliknij by przeczytać cały artykuł.

Podsumowując: pytanie tylko kiedy JEST PORA na dziecko i KIEDY zacząć się martwić?

Trudno jest odpowiedzieć na to pytanie. Codziennie spotykam pary, które mówią „nam się udało za pierwszym razem” i „pary, które mówią staraliśmy się o dziecko kilka lat”. Czy jest złota reguła kiedy jest moment graniczny? Niestety nie ma, natomiast długie staranie bez efektu powinno zapalić czerwoną lampkę.

Mam nadzieję, że pary, które długo się starają, zainspiruję do poszukiwań. Zaś otoczenie do wspierania. Czasami nie trzeba nic mówić, wystarczy być. Czasem można podsunąć artykuł, telefon.

P.S. Dziękuję Alice za pomoc w znalezieniu grafiki do artykułu.